در میان دیگ‌های بخار صنعتی، محصولات دیگ بخار را می‌توان بر اساس کاربردشان به دیگ‌های بخار، دیگ‌های آب گرم و دیگ‌های روغن حرارتی تقسیم کرد. دیگ بخار فرآیندی است که در آن یک دیگ بخار با گرم کردن در دیگ، سوخت را برای تولید بخار می‌سوزاند؛ دیگ آب گرم محصولی از دیگ بخار است که آب گرم تولید می‌کند؛ کوره روغن حرارتی سوخت‌های دیگر را برای گرم کردن روغن حرارتی در دیگ می‌سوزاند و فرآیند کاری با دمای بالا ایجاد می‌کند.
بخارپز
تجهیزات گرمایشی (مشعل) گرما را آزاد می‌کنند که ابتدا توسط دیواره خنک‌شده با آب از طریق انتقال حرارت تابشی جذب می‌شود. آب در دیواره خنک‌شده با آب می‌جوشد و بخار می‌شود و مقدار زیادی بخار تولید می‌کند که برای جداسازی بخار از آب وارد درام بخار می‌شود (به جز کوره‌های یک‌بارگذر). بخار اشباع جدا شده وارد سوپرهیتر می‌شود. از طریق تابش و همرفت، همچنان گرمای گاز دودکش را از بالای کوره، دودکش افقی و دودکش انتهایی جذب می‌کند و باعث می‌شود بخار فوق گرم به دمای عملیاتی مورد نیاز برسد. دیگ‌های بخار برای تولید برق معمولاً مجهز به یک بازگرمکن هستند که برای گرم کردن بخار پس از انجام کار سیلندر فشار بالا استفاده می‌شود. بخار گرم‌شده از بازگرمکن سپس به سیلندرهای فشار متوسط و کم می‌رود تا به کار خود ادامه دهد و برق تولید کند.
دیگ‌های بخار را می‌توان بر اساس سوخت به دیگ‌های بخار برقی، دیگ‌های بخار نفتی، دیگ‌های بخار گازی و غیره تقسیم کرد؛ بر اساس ساختار، می‌توان آنها را به دیگ‌های بخار عمودی و دیگ‌های بخار افقی تقسیم کرد. دیگ‌های بخار کوچک عمدتاً دارای ساختارهای عمودی تک یا دو برگشتی هستند. اکثر دیگ‌های بخار دارای ساختار افقی سه پاس هستند.
کوره روغن حرارتی
روغن انتقال حرارت، که به عنوان حامل گرمای آلی یا روغن واسطه گرما نیز شناخته می‌شود، بیش از پنجاه سال است که به عنوان واسطه انتقال حرارت میانی در فرآیندهای تبادل حرارت صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کوره روغن حرارتی متعلق به کوره حامل گرمای آلی است. کوره حامل گرمای آلی نوعی تجهیزات گرمایشی با راندمان بالا و صرفه‌جویی در مصرف انرژی است که از زغال سنگ به عنوان منبع گرما و روغن حرارتی به عنوان حامل گرما استفاده می‌کند. این دستگاه از گردش اجباری توسط پمپ روغن داغ برای انتقال گرما به تجهیزات گرمایشی استفاده می‌کند.
در مقایسه با گرمایش با بخار، استفاده از روغن حرارتی برای گرمایش مزایایی مانند گرمایش یکنواخت، عملکرد ساده، ایمنی و حفاظت از محیط زیست، صرفه‌جویی در مصرف انرژی، دقت بالای کنترل دما و فشار عملیاتی پایین را دارد. این روغن به طور گسترده به عنوان یک واسطه انتقال حرارت در تولید صنعتی مدرن مورد استفاده قرار گرفته است.
دیگ آب گرم
دیگ آب گرم به دستگاهی گفته می‌شود که انرژی گرمایی آزاد شده توسط احتراق سوخت یا سایر انرژی‌های حرارتی را برای گرم کردن آب تا دمای نامی استفاده می‌کند. دیگ‌های آب گرم عمدتاً برای گرمایش و تأمین آب گرم استفاده می‌شوند. آنها به طور گسترده در هتل‌ها، مدارس، مهمانسراها، جوامع و سایر شرکت‌ها و مؤسسات برای گرمایش، حمام و آب گرم خانگی استفاده می‌شوند. عملکرد اصلی دیگ آب گرم، تولید آب گرم در دمای نامی است. دیگ‌های آب گرم معمولاً به دو حالت تأمین فشار تقسیم می‌شوند: فشار معمولی و فشار تحمل. آنها می‌توانند بدون فشار کار کنند.
سه نوع دیگ بخار اصول و کاربردهای متفاوتی دارند. با این حال، در مقایسه با محدودیت‌های کوره‌های روغن حرارتی و دیگ‌های آب گرم، گرمایش بخار دیگ بخار برای همه اقشار جامعه از جمله نگهداری بتن، فرآوری مواد غذایی، اتو کردن لباس، ضدعفونی پزشکی، آبگیری و خشک کردن، بیوداروها، تحقیقات تجربی، کارخانه‌های شیمیایی مجهز به تجهیزات و غیره مناسب است. کاربردهای دیگ بخار تقریباً می‌تواند همه صنایع گرمازا را پوشش دهد. فقط نمی‌توانید تصور کنید که بدون آن غیرممکن خواهد بود.
البته هر کسی در مورد انتخاب تجهیزات گرمایشی نظر خودش را دارد، اما مهم نیست چطور انتخاب کنیم، باید ایمنی را در نظر بگیریم. برای مثال، در مقایسه با آب، نقطه جوش روغن حرارتی بسیار بالاتر است، دمای مربوطه نیز بالاتر است و عامل خطر نیز بیشتر است.
به طور خلاصه، تفاوت‌های بین کوره‌های روغن حرارتی، دیگ‌های بخار و دیگ‌های آب گرم اساساً نکات فوق است که می‌تواند به عنوان مرجع هنگام خرید تجهیزات مورد استفاده قرار گیرد.
زمان ارسال: ۲۱ نوامبر ۲۰۲۳
