۱. پیکربندی دیگ بخار. هنگام انتخاب دیگ بخار، باید «بار ضربهای» کاملاً در نظر گرفته شود. «بار ضربهای» به تجهیزاتی اطلاق میشود که برای مدت کوتاهی از بخار استفاده میکنند، مانند تجهیزات شستشوی آب. ۶۰٪ از مصرف بخار تجهیزات شستشوی آب در عرض ۵ دقیقه مصرف میشود. اگر دیگ بخار خیلی کوچک انتخاب شود، سطح تبخیر در بدنه دیگ بخار کافی نیست و مقدار زیادی آب در حین تبخیر خارج میشود. میزان استفاده از گرما به میزان زیادی کاهش مییابد. در عین حال، هنگام استفاده از مواد شوینده ماشین لباسشویی، مقدار مواد شیمیایی ورودی تحت مقدار مشخصی از آب تعیین میشود. اگر رطوبت بخار خیلی زیاد باشد، انحراف سطح آب ماشین لباسشویی در حین گرمایش خیلی زیاد خواهد بود و بر کیفیت پارچه تأثیر میگذارد. اثر شستشو.
۲. پیکربندی خشککن باید هنگام انتخاب، الزامات ماشینهای لباسشویی مختلف را برآورده کند. بهطورکلی، ظرفیت خشککن باید یک واحد بیشتر از ظرفیت ماشین لباسشویی باشد و حجم خشککن نیز باید یک واحد بیشتر از حجم ماشین لباسشویی باشد. نسبت حجم بر اساس استاندارد ملی ۲۰ تا ۳۰ درصد افزایش مییابد تا کارایی خشککن بهبود یابد. وقتی خشککن لباسها را خشک میکند، این هوا است که رطوبت را از بین میبرد. طبق استاندارد ملی فعلی، نسبت حجم خشککن ۱:۲۰ است. در مراحل اولیه خشک کردن، این نسبت کافی است، اما وقتی پارچه تا حد خاصی خشک شد، شل میشود. پس از آن، حجم پارچه در مخزن داخلی بیشتر میشود که بر تماس بین هوا و پارچه تأثیر میگذارد و در نتیجه زمان نگهداری حرارت پارچه را افزایش میدهد.
۳. هنگام نصب خط لوله بخار دستگاه، توصیه میشود خط لوله بخار نصب شود. لوله اصلی باید تا حد امکان خط لولهای با فشار نامی مشابه دیگ بخار باشد. گروه شیر کاهنده فشار باید در کنار بار نصب شود. نصب لولهکشی دستگاه نیز بر مصرف انرژی تأثیر میگذارد. تحت فشار ۱۰ کیلوگرم، لوله بخار دارای سرعت جریان ۵۰ میلیمتر است، اما سطح لوله ۳۰٪ کمتر است. در شرایط عایقبندی یکسان، بخار مصرفی توسط دو خط لوله فوق در هر ۱۰۰ متر در ساعت در اولی حدود ۷ کیلوگرم کمتر از دومی است. بنابراین، در صورت امکان، توصیه میشود خط لوله بخار نصب شود و از دیگ بخار با همان فشار نامی ممکن برای لوله اصلی استفاده شود. برای خطوط لوله، گروه شیر کاهنده فشار باید در کنار بار نصب شود.