Z drugiej strony, surowe zasady ochrony środowiska zachęcają również producentów generatorów pary do przeprowadzania ciągłych innowacji technologicznych. Tradycyjne kotły opalane węglem stopniowo wycofywały się ze sceny historycznej, a nowe elektryczne generatory pary grzewczej, generatory pary o niskiej zawartości azotu i generatory pary o ultraniskiej zawartości azotu stały się główną siłą w branży generatorów pary.
Generator pary o spalaniu niskoazotowym odnosi się do generatora pary o niskiej emisji NOx podczas spalania paliwa. Emisja NOx tradycyjnego generatora pary na gaz ziemny wynosi około 120~150 mg/m3, podczas gdy emisja generatora pary o niskim poziomie azotu wynosi około 30~
80 mg/m2. Emisje NOx poniżej 30 mg/m3 określa się zazwyczaj mianem generatorów pary o ultraniskiej zawartości azotu.
W rzeczywistości konwersja niskoazotowa kotła to technologia recyrkulacji spalin, która jest technologią redukcji tlenku amoniaku poprzez ponowne wprowadzenie części spalin kotła do pieca i spalanie ich z gazem ziemnym i powietrzem. Dzięki zastosowaniu technologii recyrkulacji spalin temperatura spalania w obszarze rdzenia kotła jest obniżana, a współczynnik nadmiaru powietrza pozostaje niezmieniony. Pod warunkiem, że wydajność kotła nie jest zmniejszona, produkcja tlenków azotu jest tłumiona, a cel redukcji emisji tlenków azotu jest osiągnięty.
Aby sprawdzić, czy emisja tlenku azotu z generatorów pary o niskiej zawartości azotu spełnia normy emisji, przeprowadziliśmy monitoring emisji generatorów pary o niskiej zawartości azotu dostępnych na rynku. Odkryliśmy, że wielu producentów sprzedaje zwykłe urządzenia parowe pod hasłem „generatory pary o niskiej zawartości azotu”, oszukując konsumentów niskimi cenami.
Wiadomo, że normalni producenci generatorów pary o niskiej zawartości azotu i palników są importowani z zagranicy, a koszt pojedynczego palnika sięga nawet dziesiątek tysięcy dolarów. Konsumenci powinni pamiętać, aby nie dać się skusić niskim cenom przy zakupie! Ponadto sprawdź dane dotyczące emisji NOx.