Ze względu na wysoką wartość opałową, stratami w metodzie utraty ciepła są:
1. Strata ciepła w wyniku suchego dymu.
2. Strata ciepła spowodowana tworzeniem się wilgoci z wodoru w paliwie.
3. Utrata ciepła spowodowana wilgocią w paliwie.
4. Utrata ciepła spowodowana wilgocią w powietrzu.
5. Strata ciepła jawnego w spalinach.
6. Utrata ciepła na skutek niepełnego spalania.
7. Superpozycja i strata ciepła przez przewodzenie.
8. Straty ciepła w rurociągach.
Różnica między górną a dolną wartością opałową zależy od tego, czy uwalniane jest utajone ciepło parowania pary wodnej (powstałe w wyniku odwodnienia i spalania wodoru). Oznacza to, że sprawność cieplna generatorów pary opartych na gwiazdach wysokotemperaturowych jest nieco niższa. Ogólnie przyjmuje się, że wybiera się paliwa o niskiej wartości opałowej, ponieważ para wodna w spalinach nie skrapla się i nie uwalnia utajonego ciepła parowania podczas rzeczywistej pracy. Jednak przy obliczaniu strat spalin para wodna w spalinach nie uwzględnia swojego utajonego ciepła parowania.