A: ရေနွေးငွေ့ဂျင်နရေတာသည် ယေဘူယျအားဖြင့် မီးဖိုအတွင်းရှိရေကို အပူပေးပြီး အသက်နှင့်အပူပေးရန်အတွက် လောင်စာလောင်ကျွမ်းမှုမှတဆင့် ထုတ်ပေးပါသည်။ ပုံမှန်အခြေအနေများတွင်၊ ရေပြင်ညီရေလည်ပတ်မှုသည် တည်ငြိမ်သောအခြေအနေတွင်ရှိသော်လည်း လည်ပတ်မှုပုံစံကို စံချိန်စံညွှန်းမမီသော သို့မဟုတ် လည်ပတ်မှုမမှန်ကန်သောအခါတွင် အချို့သောချို့ယွင်းမှုများ ဖြစ်ပေါ်တတ်သည်။
ရေနွေးငွေ့ဖြင့် အောက်ပိုက်-
ရေနွေးငွေ့ဂျင်နရေတာ၏ ပုံမှန်လည်ပတ်မှုအခြေအနေအောက်တွင်၊ အောက်ခံစက်တွင် ရေနွေးငွေ့မတည်ရှိနိုင်၊ သို့မဟုတ်ပါက ရေသည် အောက်သို့စီးဆင်းရန် လိုအပ်ပြီး ရေနွေးငွေ့သည် အထက်သို့ လွင့်နေရန် လိုအပ်ပြီး ၎င်းတို့နှစ်ခုသည် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေသောကြောင့် စီးဆင်းမှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိစေရုံသာမက လည်ပတ်စီးဆင်းမှုကိုလည်း လျော့နည်းစေကာ အခြေအနေဆိုးရွားလာသောအခါတွင် လေဝင်လေထွက်ကောင်းလာမည်ဖြစ်သည်။ ဤပြဿနာကိုဖြေရှင်းရန်အတွက် ရေနွေးငွေ့ဂျင်နရေတာ၏ အောက်ခံကို အပူနှင့်မထိတွေ့သင့်ဘဲ ဒရမ်၏အောက်ခြေသို့ တတ်နိုင်သမျှ ချိတ်ဆက်ထားသင့်ပြီး ဒရမ်၏အောက်ခြေအဝင်နှင့် နိမ့်သောရေမျက်နှာပြင်ကြား အမြင့်သည် ဒရမ်၏အချင်း၏ လေးဆမနိမ့်ကြောင်း သေချာပါစေ။ ပိုက်ထဲသို့ အငွေ့များ သယ်ဆောင်လာခြင်းမှ ကာကွယ်ရန်။
ကွင်းပိတ်နေသည်-
ရေနွေးငွေ့ဂျင်နရေတာကို အသုံးပြုနေစဉ်အတွင်း မျဉ်းပြိုင်ရှိ တက်လာသောပြွန်တစ်ခုစီသည် ညီညာစွာအပူပေးသောအခါ၊ အားနည်းသောအပူပေးသည့်ပြွန်အတွင်းရှိ ရေနွေးငွေ့အရောအနှော၏သိပ်သည်းဆသည် ပြင်းထန်စွာအပူပေးထားသောပြွန်အတွင်းရှိ ရေနွေးငွေ့အရောအနှောထက် ပိုများနေရပါမည်။ အောက်ပိုက်၏ ရေပေးဝေမှုသည် အတော်အတန် ကန့်သတ်ထားသည်ဟု ယူဆချက်အောက်တွင်၊ အားနည်းသော အပူပေးပိုက်အတွင်း စီးဆင်းမှုနှုန်း ကျဆင်းနိုင်ပြီး တုံ့ဆိုင်းနေသည့် အခြေအနေတွင် ရှိနေနိုင်သည်။ ဤအခြေအနေကို သံသရာလည်ခြင်းဟုခေါ်သည်။ ယခုအချိန်တွင် ပိုက်အတွင်းမှ ရေနွေးငွေ့များကို အချိန်မီ မသယ်ဆောင်နိုင်ပါ။ ပိုက်နံရံ အပူလွန်ကဲစေပြီး ပိုက်များ ပေါက်ပြဲကာ မတော်တဆ ထိခိုက်မှုများ၊
ဆိုဒါအလွှာ
ရေနွေးငွေ့ဂျင်နရေတာ၏ ရေအအေးခံနံရံပြွန်များကို အလျားလိုက် သို့မဟုတ် အလျားလိုက် စီထားခြင်းဖြစ်ပြီး ပြွန်အတွင်းရှိ ရေနွေးငွေ့အရောအနှော၏ စီးဆင်းမှုနှုန်းမှာ ရေထက်များစွာ ပေါ့ပါးသောကြောင့် ရေနွေးငွေ့သည် ပြွန်အထက်တွင် စီးဆင်းပြီး ရေများသည် ပြွန်အောက်သို့ စီးဆင်းသွားပါသည်။ ဤအခြေအနေကို Soda-water stratification ဟုခေါ်သည်၊၊ ရေနွေးငွေ့၏အပူစီးကူးမှု ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့် ပိုက်ထိပ်သည် အလွယ်တကူ အပူလွန်ကာ ပျက်စီးသွားနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့်၊ ဆိုဒါ-ရေအရောအနှော၏ riser သို့မဟုတ် ထွက်ပေါက်ပိုက်ကို အလျားလိုက် မစီစဉ်နိုင်ဘဲ တိမ်းစောင်းမှု 15 ဒီဂရီထက် မနည်းသင့်ပါ။
လှည့်ပတ်မှု-
အပြိုင်တက်နေသောပြွန်တစ်ခုစီ၏အပူပေးခြင်းသည် အလွန်မညီညာသောအခါ၊ ပြင်းထန်သောအပူထိတွေ့မှုရှိသောပြွန်အတွင်းရှိ ရေနွေးငွေ့အရောအနှောသည် ပြင်းထန်စွာရုတ်သိမ်းနိုင်သည်၊ စီးဆင်းမှုနှုန်းမှာ အလွန်ကြီးမားမည်ဖြစ်ပြီး စုပ်ယူမှုအကျိုးသက်ရောက်မှုဖြစ်ပေါ်လာကာ ပြွန်အတွင်းရှိ ရေနွေးငွေ့အရောအနှောကို သာမာန်လည်ပတ်မှုလမ်းကြောင်းနှင့် ကွဲပြားသောဦးတည်ချက်ဖြင့် စီးဆင်းသွားစေသည်။ ပူဖောင်းများ၏ မြင့်တက်လာသည့်အရှိန်သည် ရေ၏အောက်သို့စီးဆင်းမှုအမြန်နှုန်းနှင့် တူညီပါက၊ ပူဖောင်းများသည် ငြိမ်သွားပြီး လေခုခံမှုအပိုင်းရှိ ပိုက်များ ပေါက်ပြဲသွားကာ ပူဖောင်းများ ငြိမ်သွားကာ “လေခံနိုင်ရည်” ဖြစ်လာစေမည်ဖြစ်သည်။
စာတိုက်အချိန်- သြဂုတ်-၁၆-၂၀၂၃
