Kotły dzielą się na kotły parowe, kotły na gorącą wodę, kotły nośników ciepła i gorące piece hutnicze w zależności od nośnika ciepła. Kotły regulowane przez „Special Equipment Safety Law” obejmują kotły parowe ciśnieniowe, kotły na gorącą wodę ciśnieniowe i organiczne kotły nośników ciepła. „Special Equipment Catalog” określa skalę parametrów kotłów nadzorowanych przez „Special Equipment Safety Law”, a „Boiler Safety Technical Regulations” doprecyzowuje formy nadzoru każdego ogniwa kotłów w skali nadzoru.
„Przepisy techniczne dotyczące bezpieczeństwa kotłów” dzielą kotły na kotły klasy A, kotły klasy B, kotły klasy C i kotły klasy D w zależności od stopnia ryzyka. Kotły parowe klasy D odnoszą się do kotłów parowych o znamionowym ciśnieniu roboczym ≤ 0,8 MPa i planowanej objętości normalnego poziomu wody ≤ 50 l. Kotły parowe klasy D mają mniej ograniczeń dotyczących projektowania, produkcji i nadzoru nad produkcją oraz kontroli i nie wymagają powiadomienia przed instalacją, nadzoru nad procesem instalacji i kontroli oraz rejestracji użytkowania. Dlatego koszt inwestycji od produkcji do uruchomienia jest niski. Jednak okres eksploatacji kotłów parowych klasy D nie może przekraczać 8 lat, modyfikacje są niedozwolone, a alarmy nadciśnienia i niskiego poziomu wody lub urządzenia zabezpieczające przed blokadą muszą być zainstalowane.
Kotły parowe o planowanej objętości normalnego poziomu wody <30 l nie są klasyfikowane jako kotły parowe ciśnieniowe w rozumieniu ustawy o urządzeniach specjalnych w zakresie nadzoru.
Właśnie dlatego, że niebezpieczeństwa związane z małymi kotłami parowymi o różnych objętościach wody są różne, a formy nadzoru również są różne. Niektórzy producenci unikają nadzoru i zmieniają nazwę na parowniki parowe, aby uniknąć słowa „kocioł”. Poszczególne jednostki produkcyjne nie obliczają dokładnie objętości wody kotła i nie wskazują objętości kotła przy planowanym normalnym poziomie wody na rysunkach planistycznych. Niektóre nieuczciwe jednostki produkcyjne fałszywie wskazują nawet objętość kotła przy planowanym normalnym poziomie wody. Powszechnie oznaczane objętości napełniania wodą to 29 l i 49 l. Podczas testowania objętości wody nieogrzewanych elektrycznie generatorów pary o wydajności 0,1 t/h produkowanych przez niektórych producentów, objętości przy normalnym poziomie wody przekraczają 50 l. Te parowniki parowe o rzeczywistych objętościach wody przekraczających 50 l wymagają nie tylko planowania, nadzoru produkcyjnego, instalacji, Zastosowania również wymagają nadzoru.
Parowniki parowe dostępne na rynku, które fałszywie wskazują pojemność wodną mniejszą niż 30 l, są w większości produkowane przez jednostki bez licencji na produkcję kotłów lub nawet przez działy naprawcze nitów i spawarek. Rysunki tych generatorów pary nie zostały zatwierdzone, a konstrukcja, wytrzymałość i surowce nie zostały zatwierdzone przez ekspertów. Niewątpliwie nie jest to produkt stereotypowy. Pojemność parowania i sprawność cieplna podane na etykiecie pochodzą z doświadczenia, a nie z testów efektywności energetycznej. W jaki sposób parownik parowy o niepewnych parametrach bezpieczeństwa może być tak opłacalny jak kocioł parowy?
Parownik parowy z fałszywie oznaczoną objętością wody od 30 do 50 l jest kotłem parowym klasy D. Celem jest zmniejszenie ograniczeń, obniżenie kosztów i zwiększenie udziału w rynku.
Parowniki parowe z fałszywie oznaczonymi objętościami napełniania wodą unikają nadzoru lub ograniczeń, a ich wydajność bezpieczeństwa jest znacznie ograniczona. Większość jednostek, które wykorzystują generatory pary, to małe przedsiębiorstwa o niskich możliwościach zarządzania pracą, a potencjalne ryzyko jest niezwykle wysokie.
Jednostka produkcyjna fałszywie oznaczyła objętość napełniania wodą, co stanowi naruszenie „Prawa jakościowego” i „Prawa o sprzęcie specjalnym”; jednostka dystrybucyjna nie ustanowiła standardów kontroli, akceptacji i sprzedaży sprzętu specjalnego, co stanowi naruszenie „Prawa o sprzęcie specjalnym”; jednostka użytkownika stosowała nielegalną produkcję bez nadzoru i kontroli, a zarejestrowane kotły naruszały „Ustawę o sprzęcie specjalnym”, a korzystanie z kotłów wyprodukowanych przez jednostki nieposiadające licencji jest klasyfikowane jako kotły bezciśnieniowe do użytku ciśnieniowego i narusza „Ustawę o sprzęcie specjalnym”.
Parownik parowy jest w rzeczywistości kotłem parowym. To tylko kwestia kształtu i rozmiaru. Gdy pojemność wodna osiągnie pewien poziom, ryzyko wzrośnie, narażając ludzkie życie i mienie.
Czas publikacji: 13-12-2023
