س: تفاوت‌های اصلی بین دیگ‌های بخار، دیگ‌های آب گرم و دیگ‌های روغن داغ چیست؟

A:
در حال حاضر، رایج‌ترین انواع سوخت مورد استفاده، دیگ‌های بخار گازی و کوره‌های روغن حرارتی گازی هستند.
تفاوت اصلی بین دیگ‌های بخار، دیگ‌های آب گرم و کوره‌های روغن داغ این است که دیگ‌های بخار، بخار، دیگ‌های آب گرم، آب داغ و کوره‌های روغن داغ، دمای بالا تولید می‌کنند. این سه نوع، کاربردها و دسته‌بندی‌های متفاوتی دارند.

دیگ‌های بخار زودتر از این‌ها ظاهر شدند و همیشه توسط مردم مورد استفاده قرار گرفته‌اند. آن‌ها به طور گسترده برای خشک کردن و گرم کردن در بسیاری از صنایع مانند نفت، مواد شیمیایی، روغن‌ها، کاغذسازی، تخته‌های مصنوعی، چوب، مواد غذایی، لاستیک و غیره استفاده می‌شوند. در طول سال‌ها، نقش دیگ‌های بخار را نمی‌توان نادیده گرفت، چه برسد به اینکه آن را دست کم گرفت. با این حال، به دلیل شرایط محیطی مختلف در سراسر جهان و تقاضا و نیاز نسبتاً زیاد به آب در دیگ‌های بخار، محدودیت‌هایی دارد.

سال‌ها بعد، مردم رابطه بین فشار اتمسفر و نقاط جوش مایعات مختلف مانند آب و روغن را مطالعه کردند و دیگ روغن حرارتی را اختراع کردند و با استفاده از دمای بالا و فشار پایین روغن حرارتی، آن را جایگزین دیگ‌های بخار کردند. در مقایسه با دیگ‌های بخار، دیگ‌های روغن حرارتی می‌توانند در فشارهای پایین‌تر به دمای عملیاتی بالاتری دست یابند تا نیازهای تولید صنعتی را برآورده کنند. برای انتقال فاز مایع، هنگامی که دما کمتر از 300 درجه است، حامل گرما فشار بخار اشباع کمتری نسبت به آب دارد. 70-80 برابر، و در مناطق سردسیر به راحتی یخ نمی‌زند. می‌تواند جایگزین دیگ‌های بخار با استفاده از آب به عنوان واسطه گرمایش در مناطقی با منابع آب فقیر شود و نرخ استفاده از حرارت بالایی دارد.

دیگ بخار:تجهیزات گرمایشی (مشعل) گرما را آزاد می‌کنند که ابتدا توسط دیواره خنک‌شده با آب از طریق انتقال حرارت تابشی جذب می‌شود. آب در دیواره خنک‌شده با آب می‌جوشد و بخار می‌شود و مقدار زیادی بخار تولید می‌کند و برای جداسازی بخار از آب (به جز کوره‌های یک‌بارگذر) وارد درام بخار می‌شود. بخار اشباع جدا شده وارد سوپرهیتر می‌شود و به جذب گرمای گاز دودکش از بالای کوره و دودکش افقی و دودکش انتهایی از طریق تابش و همرفت ادامه می‌دهد و باعث می‌شود بخار فوق گرم به دمای عملیاتی مورد نیاز برسد.

کوره روغن حرارتی یک کوره فاز مایع است که از روغن حرارتی به عنوان حامل استفاده می‌کند و دارای ویژگی‌های فشار کم و دمای بالا است.
دیگ‌های بخار از آب به عنوان واسطه تولید بخار استفاده می‌کنند. در مقایسه با دمای بالا و فشار پایین کوره‌های روغن داغ، این نوع دیگ‌ها نیاز به فشار بالاتری دارند.

یک دیگ آب گرمدستگاهی است که به سادگی آب گرم را تأمین می‌کند و نیازی به بازرسی ندارد.
دیگ‌های بخار را می‌توان بر اساس سوخت به دیگ‌های بخار برقی، دیگ‌های بخار نفتی، دیگ‌های بخار گازی و غیره تقسیم کرد؛ بر اساس ساختار، می‌توان آنها را به دیگ‌های بخار عمودی و دیگ‌های بخار افقی تقسیم کرد. دیگ‌های بخار کوچک عمدتاً دارای ساختارهای عمودی تک یا دو برگشتی هستند. اکثر دیگ‌های بخار دارای ساختار افقی سه پاس هستند.

کوره روغن حرارتی

روغن انتقال حرارت، که به عنوان حامل گرمای آلی یا روغن واسطه گرما نیز شناخته می‌شود، بیش از پنجاه سال است که به عنوان واسطه انتقال حرارت میانی در فرآیندهای تبادل حرارت صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کوره روغن حرارتی متعلق به کوره حامل گرمای آلی است. کوره حامل گرمای آلی نوعی محصول است که با موفقیت توسط تکنسین‌های شرکت ما بر اساس جذب فناوری کوره‌های حامل گرمای آلی داخلی و خارجی توسعه یافته است. از زغال سنگ به عنوان منبع گرما و روغن حرارتی به عنوان حامل گرما استفاده می‌کند. توسط یک پمپ روغن داغ به گردش در می‌آید. تجهیزات گرمایشی با گردش، راندمان بالا و صرفه‌جویی در مصرف انرژی که گرما را به تجهیزات گرمایشی منتقل می‌کند.

در مقایسه با گرمایش با بخار، استفاده از روغن حرارتی برای گرمایش مزایایی مانند گرمایش یکنواخت، عملکرد ساده، ایمنی و حفاظت از محیط زیست، صرفه‌جویی در مصرف انرژی، دقت بالای کنترل دما و فشار عملیاتی پایین را دارد. این روغن به طور گسترده به عنوان یک واسطه انتقال حرارت در تولید صنعتی مدرن مورد استفاده قرار گرفته است.

به طور کلی، در برخی مناطق محدود، جایگزینی دیگ‌های بخار با دیگ‌های روغن داغ مزایای زیادی دارد. همچنین با توجه به نیازهای مختلف بازار، دیگ‌های بخار و دیگ‌های روغن داغ جایگاه خود را دارند.

دیگ‌های بخار، دیگ‌های آب گرم و کوره‌های روغن داغ را می‌توان بر اساس نوع سوخت تقسیم‌بندی کرد: مانند دیگ‌های بخار گازی، دیگ‌های آب گرم گازی، کوره‌های روغن داغ گازی و سوخت‌هایی مانند نفت کوره، زیست‌توده و گرمایش الکتریکی.