Í fyrsta lagi er vatnið sett í katlinn, það er að segja að koma vatni í hann. Almennt er hann búinn sérstakri dælu til að gera vatnsleiðslunina þægilegri og hraðari. Þegar vatnið er komið í katlinn myndast gufa með ákveðnum þrýstingi, hitastigi og hreinleika vegna þess að það gleypir varma sem losnar við bruna eldsneytisins. Venjulega þarf að fara í gegnum þrjú upphitunarstig þegar vatni er bætt í katlinn, þ.e.: vatnsbirgðir eru hitaðar til að verða mettaðar; mettaðar vatn er hitað og gufað upp til að verða mettuð gufa; tengill.
Almennt séð verður vatnsból tromlukatans fyrst að vera hitað í hagkerfinu upp í ákveðinn hita og síðan sent í tromluna til að blandast við katlavatnið og síðan fara inn í hringrásina í gegnum niðurfallsrörið og vatnið er hitað í risrörinu. Gufu-vatnsblandan myndast þegar hún nær mettunarhita og hluti hennar gufar upp; síðan, eftir því hversu mikill eðlisþyngdarmunur er á miðlinum í risrörinu og niðurfallsrörinu eða með nauðungarhringrásardælunni, rís gufu-vatnsblandan upp í tromluna.
Tromman er sívalningslaga þrýstihylki sem tekur við vatni frá kolabrennaranum, veitir vatni í hringrásarhringrásina og afhendir mettaða gufu í yfirhitarann, þannig að hún er einnig tenging milli þriggja ferla vatnshitunar, uppgufunar og yfirhitunar. Eftir að gufu-vatnsblandan er aðskilin í tromlunni fer vatnið inn í hringrásarhringrásina í gegnum niðurfallsrörið, en mettaði gufan fer inn í yfirhitunarkerfið og er hituð í gufu með ákveðnu yfirhitunarstigi.