Fruituak, oro har, iraupen laburra duela jakina da, eta giro-tenperaturan hondatu eta usteltzeko joera duela. Hozkailuan gordeta ere, aste gutxi batzuk baino ez dira gordeko. Gainera, urtero fruta asko saldu ezin daitezke, lurrean edo postuetan ustelduta, beraz, fruta prozesatzea, lehortzea eta birsalmenta bihurtu dira salmenta-bide nagusiak. Izan ere, fruituen kontsumo zuzenaz gain, prozesaketa sakona ere joera nagusia da industriaren garapenean azken urteotan. Prozesaketa sakonaren arloan, fruitu lehorrak dira ohikoenak, hala nola mahaspasak, mango lehorrak, banana-txirbilak, etab., guztiak fruta freskoa lehortuz egiten direnak, eta lehortze-prozesua ezin da lurrun-sorgailutik bereizi.
Fruta lehortzeari dagokionez, jende askok eguzkitan lehortzea edo airean lehortzea baino ez du pentsatzen. Izan ere, bi hauek fruta lehortzeko teknika tradizionalak besterik ez dira. Zientzia eta teknologia modernoaren arabera, airean eta eguzkitan lehortzeaz gain, lurrun-sorgailuak dira fruta lehortzeko gehien erabiltzen diren lehortze-metodoak, lehortze-eraginkortasuna maximizatu eta mantenugaien galera murriztu dezaketenak. Gainera, fruta lehorren fabrikatzaileek ez dute eguraldiari erreparatu beharrik jateko.
Lehortzea frutan azukrea, proteina, gantza eta zuntz dietetikoa kontzentratzeko prozesua da. Bitaminak ere kontzentratzen dira. Lehortzen direnean, C bitamina eta B1 bitamina bezalako mantenugai termiko egonkorrak ia erabat galtzen dira airearen eta eguzki-argiaren eraginpean egoteagatik. Fruta lehortzeko lurrun-sorgailuak lurruna azkar sortzen du, tenperatura modu adimentsuan kontrolatzen du eta behar den energia ematen du. Berotu egin dezake uniformeki. Lehortzean, tenperatura altuak mantenugaiei eragiten dien kaltea saihestu dezake, eta fruituaren zaporea eta nutrizioa neurri handi batean mantentzen ditu. Teknologia on hori merkatuan asko erabil badaiteke, uste da fruta-hondakinak asko murriztu daitezkeela.
Argitaratze data: 2023ko uztailaren 19a
