2. Flokkun og einkenni innfluttra afturloka
Loki:
1. Samkvæmt uppbyggingu má skipta því í þrjár gerðir: lyftiloka, sveifluloka og fiðrildaloka.
①Lyftiloka má skipta í tvo gerðir: lóðréttan og láréttan.
②Sveiflulokar eru skipt í þrjár gerðir: einflakka, tvöfaldaflakka og margflakka.
③ Fiðrildisloki er af beinni gerð.
Tengiform ofangreindra afturloka má skipta í þrjár gerðir: skrúfutengingu, flanstengingu og suðutengingu.
Almennt eru lóðréttir lyftilokar (með litlum þvermál) notaðir á láréttum leiðslum með nafnþvermál 50 mm. Beinan lyftiloka er hægt að setja upp bæði á láréttar og lóðréttar leiðslur. Botnlokinn er almennt aðeins settur upp á lóðréttu leiðslunni við dæluinntakið og miðillinn rennur frá botni upp. Lyftilokar eru notaðir þar sem hraðlokun er nauðsynleg.
Hægt er að búa til sveiflulokann fyrir mjög háan vinnuþrýsting, PN getur náð 42 MPa, og DN getur einnig verið mjög stór, sá stærsti getur náð meira en 2000 mm. Það fer eftir efni skeljarinnar og þéttingarinnar og hægt er að nota hann fyrir hvaða vinnumiðil sem er og hvaða vinnuhitastig sem er. Miðillinn er vatn, gufa, gas, ætandi miðill, olía, matur, lyf o.s.frv. Vinnsluhitastig miðilsins er á bilinu -196~800℃. Viðeigandi tilefni fyrir fiðrildaloka er lágur þrýstingur og stór þvermál.
3. Val á gufustöðvunarloka ætti að uppfylla eftirfarandi kröfur
1. Þrýstingurinn ætti almennt að geta þolað PN16 eða meira
2. Efnið er almennt steypt stál og ryðfrítt stál, eða króm-mólýbden stál. Það er ekki hentugt að nota steypujárn eða messing. Þú getur valið innfluttar afturlokur úr gufusteyptu stáli og innfluttar afturlokur úr gufu úr ryðfríu stáli.
3. Hitaþolið verður að vera að minnsta kosti 180 gráður. Almennt er ekki hægt að nota mjúkþétta afturloka. Hægt er að velja innflutta gufusveiflu- eða gufulyftu- afturloka og nota má harða þétti úr ryðfríu stáli.
4. Tengiaðferðin notar almennt flanstengingu
5. Burðarvirkið er almennt sveiflu- eða lyftitegund.