Utrum ignitor olei (gasii) plene activus, praestanti effectu, eandem efficaciam combustionis excellentem, cum in caldario installatur, habeat, magnopere pendet ex congruentia proprietatum dynamicarum gasii utriusque. Sola bona congruentia potest plenam efficacitatem ignitoris efficere, stabilem combustionem in camino assequi, exspectatam energiae caloris productionem consequi, et excellentem efficientiam thermalem caldarii obtinere.
1. Congruentia proprietatum gasodynamicarum
Unus ignitor plene activus similis est flammae iaculatori, qui reticulum ignis in fornacem (cameram combustionis) spargit, combustionem efficientem in fornace efficit et calorem emittit. Efficacia combustionis producti a fabricante ignitoris metitur, in camera combustionis specifica normata peracta. Ergo, condiciones experimentorum normatorum plerumque ut condiciones selectionis pro ignitoribus et caldariis adhibentur. Hae condiciones sic summari possunt:
(1) Potestas;
(2) Pressio fluxus aeris in camino;
(3) Magnitudo spatii et forma geometrica (diameter et longitudo) fornacis.
Quod dicitur congruentia proprietatum dynamicarum gasorum ad gradum quo hae tres condiciones implentur refertur.
2. Potestas
Potentia ignitoris ad massam (kg) vel volumen (m³/h, sub condicionibus normalibus) combustibilis quod per horam comburere potest cum plene combustum est refertur. Etiam energiam thermalem correspondentem (kW/h vel kcal/h) dat. Caldarium ad productionem vaporis et consumptionem combustibilis calibratum est. Duo congruere debent cum eligitur.
3. Pressio gasis in camino
In caldario olei (gasi), fluxus gasis calidi a camino incipit, per fornacem, permutatorem caloris, collectorem gasorum fumariorum et tubum exhaustorium transit et in atmosphaeram emittitur, processum thermalem fluidum efficiens. Altitudo pressionis sursum versus fluxus aeris calidi post combustionem generati in canalem fornacis fluit, sicut aqua in flumine, cum differentia altitudine pressionis (gutta, altitudine aquae) deorsum fluente. Quia parietes fornacis, canales, cubiti, deflectores, fauces et camini omnes resistentiam (resistentiam fluxus appellatam) fluxui gasis habent, quae detrimentum pressionis causabit. Si altitudo pressionis detrimentum pressionis in itinere superare non potest, fluxus non obtinebitur. Ergo, certa pressio gasis fumarii in fornace conservanda est, quae pressio retroactiva pro camino appellatur. Pro caldariis sine machinis tractionis, pressio fornacis maior esse debet quam pressio atmosphaerica, considerata detrimento pressionis in itinere.
Magnitudo pressionis posterioris directe afficit fluxum combustoris. Pressio posterioris magnitudini fornacis, longitudini et geometriae canalis fumarii conexa est. Caldaria cum magna resistentia fluxus pressionem combustoris magnam requirunt. Pro certo combustore, eius altitudo pressionis magnum valorem habet, quae respondet magno amortitori et magnis condicionibus fluxus aeris. Cum suffocatio inductionis mutatur, volumen et pressio aeris etiam mutantur, et fluxus combustoris etiam mutatur. Altitudo pressionis parva est cum volumen aeris parvum est, et altitudo pressionis alta est cum volumen aeris magnum est. Pro certo olla, cum volumen aeris advenientis magnum est, resistentia fluxus augetur, quae pressionem posteriorem fornacis auget. Incrementum pressionis posterioris fornacis fluxum aeris combustoris inhibet. Ideo, hoc intellegere debes cum combustorem eligis. Curva potentiae eius rationabiliter congruit.
4. Influentia magnitudinis et geometriae fornacis
Pro caldariis, magnitudo spatii fornacis primum determinatur per delectum intensionis oneris caloris fornacis durante designatione, ex qua volumen fornacis praeliminari determinari potest.
Postquam volumen fornacis determinatum est, forma et magnitudo eius quoque determinandae sunt. Principium designandi est ut volumen fornacis plene utatur, ut anguli mortui quam maxime vitentur. Altitudinem certam, directionem fluxus rationabilem, et tempus inversionis sufficiens habere debet ut combustibile efficaciter in fornace comburere possit. Aliis verbis, flammae e camino ejectae tempus pausae sufficiens in fornace habeant, quia, quamvis particulae olei minimae sint (<0.1mm), mixtura gasorum accensa est et comburere coepta est antequam e camino eicitur, sed non sufficit. Si fornax nimis superficialis est et tempus pausae non sufficit, combustio inefficax fiet. Pessimo casu, gradus CO2 ex exhausto humilis erit, pessimo casu, fumus niger emittetur, et potentia requisitis non satisfaciet. Ergo, cum profunditas fornacis determinatur, longitudo flammae quam maxime accommodanda est. Pro genere retrorsum mediocri, diameter exitus augendus est et volumen a gaso reditu occupatum augendum est.
Geometria fornacis significanter resistentiam fluxus aeris et uniformitatem radiationis afficit. Caldarium per repetitas probationes subire debet antequam bonam congruentiam cum ignitore habere possit.
Tempus publicationis: XV Kalendas Ianuarias, anno MMXXIII
