دیگ‌های بخار صنعتی معمولاً در صنایع برق، صنایع شیمیایی، صنایع سبک و سایر صنایع استفاده می‌شوند و کاربرد گسترده‌تری در زندگی شرکت‌ها و مؤسسات دارند. هنگامی که دیگ بخار از کار می‌افتد، مقدار زیادی هوا به سیستم آب دیگ بخار جریان می‌یابد. اگرچه دیگ بخار آب تخلیه کرده است، اما یک لایه آب روی سطح فلزی آن وجود دارد و اکسیژن در آن حل می‌شود و در نتیجه اشباع می‌شود که منجر به فرسایش اکسیژن می‌شود. هنگامی که روی سطح فلزی دیگ بخار، رسوب نمکی وجود داشته باشد که می‌تواند در لایه آب حل شود، این خوردگی جدی‌تر خواهد بود. تجربه نشان می‌دهد که خوردگی شدید در دیگ‌های بخار عمدتاً در طول فرآیند خاموش شدن تشکیل می‌شود و در طول استفاده همچنان توسعه می‌یابد. بنابراین، انجام اقدامات حفاظتی صحیح در طول فرآیند خاموش شدن برای جلوگیری از خوردگی دیگ بخار، اطمینان از عملکرد ایمن و افزایش عمر مفید دیگ بخار از اهمیت بالایی برخوردار است.
روش‌های زیادی برای جلوگیری از خوردگی ناشی از خاموش شدن بویلر وجود دارد که می‌توان آنها را به دو دسته تقسیم کرد: روش خشک و روش مرطوب.
۱. روش خشک
۱. روش خشک‌کن
فناوری خشک‌کننده به این معنی است که پس از خاموش شدن دیگ، هنگامی که دمای آب به ۱۰۰ تا ۱۲۰ درجه سانتیگراد کاهش می‌یابد، تمام آب تخلیه می‌شود و از گرمای تلف شده در کوره برای خشک کردن سطح فلز استفاده می‌شود. همزمان، رسوبات رسوب شده در سیستم آب دیگ بخار حذف شده، سرباره آب و سایر مواد تخلیه می‌شوند. سپس خشک‌کننده به دیگ بخار تزریق می‌شود تا سطح آن خشک بماند و از خوردگی جلوگیری شود. خشک‌کننده‌های رایج مورد استفاده عبارتند از: CaCl2، CaO و سیلیکاژل.
قرار دادن ماده خشک کننده: دارو را در چندین بشقاب چینی تقسیم کرده و روی دیگ های مختلف قرار دهید. در این زمان، تمام شیرهای نوشابه و آب باید بسته باشند تا از ورود هوای بیرون جلوگیری شود.
معایب: این روش فقط جاذب رطوبت است. پس از افزودن ماده خشک کننده باید بررسی شود. همیشه به رقیق بودن دارو توجه کنید. در صورت بروز رقیق بودن، آن را به موقع تعویض کنید.
۲. روش خشک کردن
این روش به این صورت است که وقتی دمای آب دیگ بخار به ۱۰۰ تا ۱۲۰ درجه سانتیگراد کاهش می‌یابد، وقتی دیگ بخار خاموش می‌شود، آب را تخلیه می‌کنند. وقتی آب تمام شد، از گرمای باقیمانده در کوره برای جوشاندن استفاده کنید یا هوای گرم را به داخل کوره وارد کنید تا سطح داخلی دیگ بخار خشک شود.
معایب: این روش فقط برای حفاظت موقت بویلرها در طول تعمیر و نگهداری مناسب است.
۳. روش شارژ هیدروژن
روش شارژ نیتروژن، شارژ هیدروژن به سیستم آب دیگ بخار و حفظ فشار مثبت معینی برای جلوگیری از ورود هوا است. از آنجایی که هیدروژن بسیار غیرفعال و غیر خورنده است، می‌تواند از خوردگی ناشی از خاموش شدن دیگ بخار جلوگیری کند.
روش این است:قبل از خاموش کردن کوره، خط لوله پر کردن نیتروژن را وصل کنید. هنگامی که فشار کوره به 0.5 گیج کاهش می‌یابد، سیلندر هیدروژن شروع به ارسال نیتروژن به درام دیگ بخار و اکونومایزر از طریق خطوط لوله موقت می‌کند. الزامات: (1) خلوص نیتروژن باید بالای 99٪ باشد. (2) هنگامی که یک کوره خالی با نیتروژن پر می‌شود؛ فشار نیتروژن در کوره باید بالای فشار گیج 0.5 باشد. (3) هنگام پر کردن با نیتروژن، تمام شیرهای سیستم آب دیگ باید بسته و محکم باشند تا از نشتی جلوگیری شود. (4) در طول دوره حفاظت شارژ نیتروژن، فشار هیدروژن در سیستم آب و محکم بودن دیگ بخار باید دائماً کنترل شود. در صورت مشاهده مصرف بیش از حد نیتروژن، نشتی باید فوراً پیدا و برطرف شود.
معایب:شما باید به مشکلات نشت هیدروژن توجه دقیقی داشته باشید، هر روز به موقع بررسی کنید و به موقع به مشکلات رسیدگی کنید. این روش فقط برای محافظت از دیگ‌های بخار که برای مدت کوتاهی از سرویس خارج می‌شوند، مناسب است.
۴. روش پر کردن با آمونیاک
روش پر کردن دیگ بخار با آمونیاک این است که پس از خاموش شدن دیگ بخار و آزاد شدن آب، کل حجم دیگ بخار با گاز آمونیاک پر شود. آمونیاک در لایه آب روی سطح فلز حل می‌شود و یک لایه محافظ مقاوم در برابر خوردگی روی سطح فلز تشکیل می‌دهد. آمونیاک همچنین می‌تواند حلالیت اکسیژن را در لایه آب کاهش دهد و از خوردگی توسط اکسیژن محلول جلوگیری کند.
معایب: هنگام استفاده از روش پر کردن با آمونیاک، قطعات مسی باید برداشته شوند تا فشار آمونیاک در دیگ بخار حفظ شود.
۵. روش پوشش‌دهی
پس از خاموش شدن دیگ بخار، آب را تخلیه کنید، آلودگی‌ها را پاک کنید و سطح فلز را خشک کنید. سپس یک لایه رنگ ضد خوردگی را به طور یکنواخت روی سطح فلز بمالید تا از خوردگی خارج از سرویس دیگ بخار جلوگیری شود. رنگ ضد خوردگی معمولاً از پودر سرب سیاه و روغن موتور به نسبت مشخصی ساخته می‌شود. هنگام پوشش‌دهی، لازم است تمام قسمت‌هایی که می‌توانند با آنها تماس داشته باشند، به طور یکنواخت پوشش داده شوند.
معایب: این روش برای نگهداری طولانی مدت کوره در حالت خاموش، مؤثر و مناسب است؛ با این حال، اجرای آن در عمل دشوار است و رنگ‌آمیزی گوشه‌ها، جوش‌ها و دیواره‌های لوله که مستعد خوردگی هستند، آسان نیست، بنابراین فقط برای محافظت نظری مناسب است.
۲. روش مرطوب
۱. روش محلول قلیایی:
این روش از روش افزودن قلیا برای پر کردن دیگ بخار با آب با مقدار pH بالای 10 استفاده می‌کند. یک لایه محافظ مقاوم در برابر خوردگی روی سطح فلز تشکیل دهید تا از خوردگی فلز توسط اکسیژن محلول جلوگیری شود. محلول قلیایی مورد استفاده NaOH، Na3PO4 یا مخلوطی از این دو است.
معایب: باید دقت شود که غلظت قلیایی در محلول یکنواخت حفظ شود، مرتباً مقدار pH دیگ بخار کنترل شود و به تشکیل رسوب ناشی از آن توجه شود.
۲. روش محافظت با سولفیت سدیم
سولفیت سدیم یک عامل کاهنده است که با اکسیژن محلول در آب واکنش داده و سولفات سدیم تشکیل می‌دهد. این امر از خوردگی سطوح فلزی توسط اکسیژن محلول جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، می‌توان از روش محافظت محلول مخلوط تری سدیم فسفات و سدیم نیتریت نیز استفاده کرد. این روش بر این اساس است که این مایع مخلوط می‌تواند یک لایه محافظ روی سطح فلز تشکیل دهد تا از خوردگی فلز جلوگیری شود.
معایب: هنگام استفاده از این روش محافظت در برابر رطوبت، محلول باید قبل از روشن کردن کوره اره، به طور کامل تخلیه و تمیز شود و دوباره آب اضافه شود.
۳. روش حرارتی
این روش زمانی استفاده می‌شود که زمان خاموش شدن ظرف 10 روز باشد. روش این است که یک مخزن آب بالای درام بخار نصب شود و آن را با لوله به درام بخار وصل کنند. پس از غیرفعال شدن دیگ بخار، آن را با آب بدون اکسیژن پر می‌کنند و بیشتر مخزن آب با آب پر می‌شود. مخزن آب توسط بخار خارجی گرم می‌شود، به طوری که آب موجود در مخزن آب همیشه حالت جوش را حفظ می‌کند.
عیب: عیب این روش این است که برای تامین بخار به یک منبع بخار خارجی نیاز دارد.
۴. روش محافظتی برای توقف (پشتیبان‌گیری) استفاده از آمین‌های تشکیل‌دهنده لایه نازک
این روش شامل افزودن عوامل تشکیل‌دهنده لایه آمین آلی به سیستم حرارتی است، زمانی که فشار و دمای دیگ بخار در طول خاموش شدن واحد به شرایط مناسب کاهش می‌یابد. این عوامل با بخار و آب گردش می‌کنند و مولکول‌های عامل به طور محکم روی سطح فلز جذب شده و به ترتیب جهت‌گیری می‌کنند. این آرایش یک لایه محافظ مولکولی با "اثر محافظتی" تشکیل می‌دهد تا از مهاجرت بارها و مواد خورنده (اکسیژن، دی اکسید کربن، رطوبت) روی سطح فلز جلوگیری کند و به هدف جلوگیری از خوردگی فلز دست یابد.
معایب: جزء اصلی این عامل، آلکان‌های خطی با خلوص بالا و آمین‌های تشکیل‌دهنده فیلم عمودی بر پایه اکتادسیل‌آمین است. در مقایسه با سایر عوامل، گران‌تر و تجویز آن دشوارتر است.
روش‌های نگهداری فوق در استفاده روزانه آسان‌تر هستند و توسط اکثر کارخانه‌ها و شرکت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، در فرآیند بهره‌برداری واقعی، انتخاب روش‌های نگهداری نیز به دلیل دلایل و زمان‌های مختلف برای خاموش کردن کوره بسیار متفاوت است. در بهره‌برداری واقعی، انتخاب روش‌های نگهداری عموماً از نکات زیر پیروی می‌کند:
۱. اگر کوره بیش از سه ماه خاموش باشد، باید از روش خشک کننده در روش خشک استفاده شود.
۲. اگر کوره به مدت ۱-۳ ماه خاموش باشد، می‌توان از روش محلول قلیایی یا روش نیتریت سدیم استفاده کرد.
۳. پس از توقف کار دیگ بخار، اگر بتوان آن را ظرف ۲۴ ساعت روشن کرد، می‌توان از روش حفظ فشار استفاده کرد. این روش همچنین می‌تواند برای دیگ‌هایی که به طور متناوب کار می‌کنند یا ظرف یک هفته از سرویس خارج می‌شوند، استفاده شود. اما فشار کوره باید بالاتر از فشار اتمسفر باشد. اگر فشار کمی کاهش یابد، باید آتش روشن شود تا فشار به موقع افزایش یابد.
۴. هنگامی که دیگ بخار به دلیل تعمیر و نگهداری متوقف می‌شود، می‌توان از روش خشک کردن استفاده کرد. اگر نیازی به تخلیه آب نباشد، می‌توان از روش حفظ فشار استفاده کرد. اگر دیگ بخار پس از تعمیر و نگهداری نتواند به موقع راه‌اندازی شود، باید اقدامات حفاظتی مربوطه با توجه به طول دوره اعتبار اتخاذ شود.
۵. هنگام استفاده از محافظ رطوبت، بهتر است دمای اتاق دیگ بخار را بالای ۱۰ درجه سانتیگراد و نه کمتر از ۰ درجه سانتیگراد نگه دارید تا از آسیب یخ زدگی به تجهیزات جلوگیری شود.
زمان ارسال: ۱۳ نوامبر ۲۰۲۳
